“Ik dacht dat ik het allemaal wel wist, nee dus…”
Louise Haasen is teamleider wonen. Hoe kijkt zij vanuit haar functie naar proberen, leren en reflecteren om op basis daarvan de kwaliteit van zorg te verbeteren? En hoe zien de persoonlijk begeleiders Lana Jansen en Nicole Driessen dat?
Louise
“Ik volgde de opleiding ‘veerkrachtig leiderschap’ en ben daar eigenlijk van mijn voetstuk gevallen. Ik dacht dat ik het allemaal wel wist en ondersteunde op die manier mijn medewerkers, uit volle overtuiging en betrokkenheid. Nu weet ik: je moet niet de oplossingen aandragen, maar medewerkers faciliteren en hún energie en kracht gebruiken. Zij werken op de vloer en weten het beste wat er speelt. Dat levert meer gemotiveerde, competente en tevreden medewerkers op, betere en breder gedragen resultaten en dus betere zorg. Ik probeer nu telkens actief met mijn medewerkers te delen wat ik zie, waar ik tegenaan loop en wat ik wil. Om hen vervolgens te bevragen hoe wij dat samen kunnen oplossen en welke ideeën zij hierover hebben. Ik wil uiteraard wel op de hoogte blijven van de voortgang, als ik niets hoor vind ik dat lastig. Dus ik stel regelmatig de vraag ‘praat me bij’. En als het echt nodig is, stuur ik bij. Niet belerend of corrigerend maar door vanuit vertrouwen de juiste vragen te stellen.
Dit loslaten vond ik een erg lastige omslag en soms nog! Maar het geeft energie als je medewerkers vrijheid geeft en ziet dat ze die prima oppakken. Ik ben trots op de ontwikkeling van mijn team! Als teamleider kom je in een nieuwe rol. Die ervaring wil ik graag met andere teamleiders binnen PSW delen dus ik ga daar het gesprek over aan. Om van elkaar te leren en er het beste uit te halen. Want alles staat ten dienste van betere medewerkers, die zijn het middel om de kwaliteit van zorg te verbeteren. Iedereen wordt er blij van als dat lukt.”
Nicole
“Toen ik van een andere zorgaanbieder naar PSW overstapte miste ik bij PSW aanvankelijk ‘de leider in de teamleider’. Ik was gewend opdrachten te krijgen en die vervolgens ‘gewoon’ uit te voeren. Het duurde even eer ik eraan gewend was dat ik een groot stuk vrijheid in mijn werk had en zelf oplossingen mocht zoeken. Nu ik terugkijk merk ik dat het voor mij op deze manier veel beter werkt. Een voorwaarde is wel dat je de teamleider laagdrempelig kunt benaderen, je moet je veilig voelen. Dat geldt ook naar het team. Je moet je durven en kunnen uitspreken, dat is soms spannend. Je moet daarbij het vertrouwen hebben dat je op een goede manier reacties terugkrijgt. Dan kun je samen groeien, persoonlijk en als team. Als ik met een vraag kom, laat de teamleider me breed kijken welke opties er zijn. Ik kan dan zelf kiezen en zelf doen en zo leer ik. Op deze manier beklijven zaken ook veel beter. Wat ook belangrijk is: je moet fouten mogen maken. Daar leer je van. Als je op fouten afgerekend wordt, dan denk je een volgende keer: ‘bekijk het maar en doe het zelf.’ Daar heeft natuurlijk niemand baat bij.”
Lana
“Je hebt het vertrouwen van je teamleider nodig om je eigenaarschap te pakken. Het is fijn dat ik de tijd en ruimte krijg om dat te doen. Zo heb ik als beginnend persoonlijk begeleider veel gesprekken met ouders mogen voeren, aanvankelijk met de teamleider erbij en daarna alleen. Het resultaat is dat ouders nu rechtstreeks naar mij komen met vragen of om te sparren en niet naar de teamleider gaan. Het heeft veel onderling begrip en ontwikkeling opgeleverd.
Vertrouwen en veiligheid voelen zijn een voorwaarde om te kunnen proberen en leren. In de praktijk en ook bij bijvoorbeeld teamcoaching, intervisie of video interactie begeleiding. Als de goede sfeer er is, kunnen anderen jou een spiegel voorhouden die er niet toe leidt dat je afhaakt, maar juist groeit. Het blijft spannend en soms zelfs confronterend, maar je wordt je bewust van je gedrag en handelen, dat zet je aan het denken en dat is al ontwikkeling. Het is fijn om met vragen bij je teamleider terecht te kunnen, voor tips, overwegingen of om bevestiging te krijgen dat je goed bezig bent. Als de teamleider de goede vragen stelt, al zijn die heel kritisch, dan word je aan het denken gezet. Maar het proces blijft van jou, dat geeft voldoening en een trots gevoel.”