“Vrijdag 15 januari, de dag dat ineens alles anders werd. We kregen 1 positieve test binnen bij een cliënt. We hebben het Coronavirus binnen en er is geen weg terug. De dagen die erop volgen wordt iedereen nauwlettend in de gaten gehouden. De cliënt die positief getest is vrijdag, komt zondagmiddag thuis te overlijden: Wat is zojuist gebeurd en hoe snel grijpt het virus in? Het lijkt alsof je in een film bent beland en je jezelf af en toe moet knijpen om te zien of het werkelijkheid is.Nog helemaal aan het verwerken wat ons juist is overkomen, dienen de volgende positieve testen zich aan. Van alle cliënten is nu 75% besmet en collega’s ook een groot gedeelte. De enige oplossing is: totale lockdown. De cliënten vinden het moeilijk, maar begrijpen het en willen het ons ook niet moeilijker maken dan het al is. Angst is er, en verdriet. Het moeilijkste van alles is dat je ze dan niet even vast kunt pakken en zeggen dat het allemaal wel goed komt. Tijd om te rouwen en stil te staan bij de cliënt die zojuist is overleden, is er niet tot weinig. Hoe kom je hier doorheen en waar stopt het?, vraag je jezelf geregeld af.Maar dan……de telefoon staat roodgloeiend. Berichtjes, smsjes van allerlei (oud)medewerkers, familieleden die massaal hulp aanbieden en met ons meeleven. Kaarten, cadeaus die bezorgd worden (vlaai voor cliënten en werkend personeel, fruitmand etc.). Collega’s die ziek thuis zitten en niet bezig zijn met ziek zijn, maar bezig zijn met de collega’s die werken op de vloer en de cliënten die in quarantaine zitten. “Hoe gaat het met ze?” Iedere dag hebben we onderling wel meerdere malen contact. Medewerkers die zich op hun eigen locatie of werkplek uitplannen om ons uit de brand te helpen.DIT ALLES houdt ons op de been!! De saamhorigheid die ontstaat in ‘crisis’ is hartverwarmend en mooi om te zien. Dank daarvoor. Aankomende zaterdag nemen we afscheid van een bijzondere man! Die in de tijd van ‘crisis’ een begrafenis krijgt die hij verdient. We gaan hem missen.”– Tessa Schouten, persoonlijk begeleider –NB: De begrafenis vond plaats op 23 januari en was ondanks Corona een indrukwekkend mooi eerbetoon aan de overledene.
