“Ik woon in een appartement en onderhou dat zelf. Dat lukt me goed. Ik krijg ondersteuning van PSW bij het koken en de verzorging. Ik werk overdag en heb als hobby’s tekenen, dansen en sporten. Ik zie slecht, dus als ik daar in het donker naar toe ga, helpt PSW mij. Maar wat ik alleen kan, doe ik alleen.”

“Het was moeilijk om thuis weg te gaan, maar omdat ik veel verzorging nodig heb ging het niet anders. Ik woon graag in het WBC. Ik heb leuke medebewoners en we gaan zo veel mogelijk op stap, naar het dorp, een feest of op uitstapje. Ik heb een mooie kamer waar ik me thuis voel en lekker muziek kan draaien.”

“Patrick is graag bij ons thuis, maar nog liever op het WBC. Als hij op bezoek wil komen, belt of appt hij ons. We hadden er vanaf het begin een goed gevoel bij en zijn zonder meer tevreden. Patrick heeft het naar zijn zin. Dat is belangrijk voor ons. Wat wil je nog meer als ouder?”

“Ik heb geleerd om in mijn appartement een paar dingen zelf te doen. Dat vind ik fijn. Ik poets nu elke woensdagavond aan de hand van een pictoschema zelf mijn kamer. Mijn ouders geloven het nog altijd niet!

“Ik heb suikerziekte. Daar heb ik mee leren leven. Ik spuit zelf, dat is handig. Ik eet gezond, fitness veel en zorg dat ik mijn dag goed indeel met werk en vrije tijd. Begeleiding helpt me als dat nodig is. Ze zijn trots op mij dat ik mijn suiker zo goed onder controle heb. Dat ben ik zelf ook!”

“Het belangrijkste is dat teamleider en begeleiding op basis van wederzijds respect en vertrouwen met ouders/verwanten werken. Dat zorgen en zaken die beter kunnen, bespreekbaar zijn. We hebben samen een gedeelde zorg, begeleiders dienen ouders/verwanten daarin hún plek te geven, maar andersom zeker ook!”