Margeaux, dochter van Thea van Avesaath en Renier, zoon van Monique Smals-Sampers, wonen al sinds de opening in woonbegeleidingscentrum Melick van PSW. Ze maakten 18 jaar geleden de stap van thuis wonen naar begeleid wonen. Destijds een grote verandering voor Margeaux en Renier, maar misschien nog wel meer voor hun ouders.  

Loslaten
Monique: “Het loslaten van je kind begint eigenlijk al vroeg. Ook als je kind een verstandelijke beperking heeft. Ik bracht Renier altijd naar het kinderdagverblijf. Op een bepaald moment ging hij bij het ophalen voor het busje zitten. ‘Volgens mij wil hij je iets vertellen’ zei het hoofd van het kinderdagverblijf. Vanaf dat moment ging Renier met het busje naar het kinderdagcentrum en niet meer met mij. Hij was toen vier jaar….. 

Het is een klein voorbeeld. Het loslaten gaat langzamer en minder ver, het duurt veel langer en vaak lukt het niet eens helemaal omdat je kind altijd extra ondersteuning nodig blijft hebben. Ouders kennen hun kind als beste en hebben al een heel leven samen met hen achter de rug eer er sprake is van begeleid wonen.”  

Thea: “Toen de andere kinderen uit huis gingen, wilde Margeaux dat ook. Dat is goed, al moet je een paar keer slikken omdat de situatie geheel anders is. In het begin zit je er te veel ‘bovenop’ en zie je allemaal dingen die je zelf niet zo zou doen. Als je kind gelukkig is en de begeleiding goed, wordt dat minder. Daarnaast groei je zelf ook in je rol als ‘ouder op afstand’.”  

Gedeelde zorg       
Beide moeders zijn het met elkaar eens: “Het belangrijkste is dat teamleider en begeleiding samen met ouders/verwanten werken op basis van wederzijds respect en vertrouwen. Dat zorgen en zaken die minder goed gaan bespreekbaar zijn. Je wilt als ouder gehoord en serieus genomen worden. Je wilt ook dat begeleiders jou iets durven te vragen als ze het niet weten. We hebben samen een gedeelde zorg, begeleiders dienen ouders/verwanten daarin hún plek te geven, maar andersom zeker ook!”    

Vertrouwen
Thea: “Er zijn de laatste tijd veel personeelswisselingen geweest, dat is niet fijn. We weten dat dit een probleem in de zorg is, maar je wilt natuurlijk begeleiders die lang blijven en je kind goed kennen. Wij hebben er vertrouwen in dat er telkens weer nieuwe goede begeleiders komen. Met dezelfde grote toewijding en inzet en die zich voegen in het team en waar het team samen voor staat: goede zorg bieden.” Monique: “Persoonlijk maak ik me niet meer druk over de wisselingen. Renier heeft een onuitgesproken vertrouwen in een goede continuïteit van de bezetting van de leiding, dus het is goed. En ik ervaar nog steeds dat medewerkers hun stinkende best doen en ondanks de vele wisselingen relaxed naar ouders/verwanten blijven. Dat is mooi.”